Shoppen

We leren het haar al goed: shoppen! Vorige week vrijdag gaan shoppen in Kortrijk, zaterdag waren het batjes in Izegem, zondag braderie in Maldegem, gisteren geshopt in St-Kruis, vrijdag terug in Kortrijk en zaterdag zijn het batjes in Roeselare! En altijd is onze Amana paraat! Ja ja, het is nu al te merken, ze zal goed op haar mama lijken: een shopaholic!
Ik zie er al naar uit om samen met mijn kleine meid later te gaan shoppen. De grootsteden en de kleine steden. Van die gezellige moeder-dochter-dagen. De droom van elke moeder.

Ikzelf heb de liefste mama die er bestaat. Wij zijn meer dan enkel moeder en dochter, wij zijn ook beste vriendinnen. We gaan ook af en toe gaan shoppen en we lachen elke dag met elkaars dwaasheden. En vooral, we zijn er voor elkaar. Als de één met iets zit, luistert de ander. Ik ben dan misschien wel bijna twintig jaar, maar haar dagelijkse knuffel is nog steeds een noodzaak. Mijn mama is mijn steun en toeverlaat, een vrouw Gods!

En als ik denk aan de goede relatie die ik heb met mijn moeder, dan hoop en bid ik dat ik ook zo'n relatie zal hebben met mijn dochter. Dan hoop ik dat ze ook met haar problemen naar mij zal komen en dat ik haar steun en toeverlaat mag zijn. Maar dat we ook af en toe eens gezellig kunnen weggaan.
Ik neem nu alleszins de eerste stappen: ik knuffel haar dagelijks (bestaat het woord 'uurlijks') en ik neem haar mee uit. Misschien dat dit de basis zal zijn van een goede relatie. Ik hoop het. Ik bid het.

Het begin van een prachtig verhaal

Op 18 november 2009 werd een klein, prachtig meisje geboren. Ze was zo mooi en teder, ze leek wel een prinsesje. Nu, 7 maanden later, is ze nog steeds zo mooi. Het kan niet anders dan dat ze een prinsesje is. Ze is al veel gegroeid, maar vooral ook opengebloeid. Ze brengt een glimlach op ieders gezicht die haar aanschouwt. Ze betovert mensen, ze laat harten sneller slaan.
Dapper is ze ook, voor niets of niemand is ze bang (behalve voor die giraffe van wie je de kop naar beneden kan trekken en die dan terugschiet). Ze is nog zo klein, maar ze wilt al de hele wereld zien, alles ontdekken. Geen minuut zit ze stil, want ze moet alles hebben gezien en alles moet ze aanraken (en in haar mond steken natuurlijk).
In mijn buik heb ik haar voelen groeien, maar dit was niets vergeleken nu. Nu kan ik haar zien spelen, slapen, eten, ontdekken, ... Nu kan ik haar aanschouwen, zien hoe prachtig ze is. Haar liefhebben.
Perfect zijn we, juist ons drie'tjes (met de hulp van anderen natuurlijk). Dit is zo'n mooie tijd! Ik kijk uit naar de tijd die ons tegemoet komt. Het wordt prachtig!